طراحی مدل اندازه‎گیری ریسک نقدینگی در نظام بانکداری بدون ربا (مطالعه موردی: بانک ملت)

تعیین میزان نقدینگی مورد نیاز بانک از جمله مهم ترین فعالیت مدیران آن است. عدم دسترسی سریع به وجوه نقد با هزینه و در زمان مناسب، بانک را با ریسک نقدینگی مواجه می کند. در این راستا وظیفۀ مدیر مالی بانک استفاده از انواع روش ها و مدل های علمی پیش بینی نقدینگی است تا با توجه به تحولات محیطی مدیریت نقدینگی مناسبی اعمال کند. این مقاله با هدف ارائه مدلی مطلوب برای اندازه گیری ریسک نقدینگی در نظام بانکداری بدون ربای ایران، پس از تعیین متغیرهای مؤثر بر ریسک نقدینگی، اهداف و محدودیت های ساختاری و آرمانی مدل، از رویکرد برنامه ریزی آرمانی استفاده می کند. بدین منظور با پیش بینی نقدینگی سال 1389[1]، جهت اندازه گیری ریسک نقدینگی، نقدینگی حاصل از مدل و نقدینگی واقعی طی سال های 1386 تا 1389با هم مقایسه شده است. این مقایسه می تواند کمبود یا مازاد نقدینگی بانک را نشان دهد. نتایج حاکی از آن است که کلیه اولویت ها و اهداف تعریف شده از سوی مدیران بانک به طور کامل تأمین شده است. به عبارت دیگر، اهداف مورد نظر مدیران با توجه به محدودیت های ساختاری بانک برآورده می شود؛ درصورتی که تخصیص منابع در بانک براساس مدل پیشنهادی باشد. [1]. تا زمان تدوین نهایی این مقاله هنوز اطلاعات مالی بانک برای سال 1389 به طور کامل بر روی تارنمای بورس که اطلاعات شرکت های بورسی را منتشر می کند، موجود نبود.